Een Kamer Voor Jezelf

Een Kamer Voor Jezelf

Startpunt van de de tentoonstelling Een Kamer Voor Jezelf is de beroemde zin van Virgina Woolf uit haar essay A Room of One’s Own uit 1929: ‘A woman needs money and a room of her own if she is to write fiction’. Een ‘kamer voor jezelf’ is lang niet altijd vanzelfsprekend geweest voor vrouwen, en nog steeds is het niet de norm voor vrouwen om alleen te wonen. 

Toch wordt er in Amsterdam en in de rest van Nederland al eeuwenlang gebouwd voor alleenwonende vrouwen. Van het veertiende-eeuwse Begijnhof in het centrum tot de Klokkenhof op het Surinameplein uit 1962, van de hofjes in de Jordaan tot het Louise Wenthuis op het Prins Bernhardplein, eigenlijk staat de stad vol met ‘kamers voor jezelf’. De verschillende gebouwen vertellen ons veel over hoe er werd gekeken naar de vrouw, de stad en de relatie tussen die twee. Vormde de stad een bedreiging voor de vrouw alleen, of was de stad juist een oase van mogelijkheden? Die blik veranderde in de loop van de tijd, en de gebouwen voor alleenwonende vrouwen zijn stille getuigen van een steeds geëmancipeerdere blik op de vrouw en de stad. 

‍

Een kamer voor jezelf zet de Amsterdamse gebouwen voor vrouwen naast elkaar, als een lange lijn door de stad en door de tijd. Niet alleen de motivatie van de geldschieters en architecten komt aan bod, maar ook bewoonsters komen aan het woord. Hoe verandert Een kamer voor jezelf een vrouwenleven? 

‍

De tentoonstellingsinstallatie is gecureerd door Laura Lubbers en Fabiola Eekhout. Het maakt onderdeel uit van het jaarthema Jakoba Mulder’s Zielsverwanten waarmee het Van Eesteren Museum het dominante mannelijke narratief van de architectuur en stedenbouw historie wil corrigeren. 

Ondersteund door:

Stimuleringsfonds Creatieve Industrie

Cultuurfonds Noord-Holland

NOT-fonds

Stichting Voor Vrouwen Door Vrouwen

Gravin van Bylandtstichting

Stichting Huibert van Saane

‍

Tot en met 24 november