If it's not god at least man

If it's not god at least man

In het vervolg van de reis begint de mens deze goddelijke last van zich af te werpen en richt hij zich meer op wat er binnenin hemzelf en om hem heen gebeurt. Dit brengt ook onrust en wanhoop met zich mee. Want nu de mens niet langer beschermd is door een God, is hij zelf volledig eigenaar van zijn beslissingen. Dit gevoel van wanhoop wordt op hartverscheurende wijze verklankt in Carlo Gesualdo’s madrigaal Eccò morirò dunque

De muziek blijft zich ontwikkelen wanneer een moment van herinnering aan de goddelijke periode naar boven komt. Het stuk dat dit moment representeert, is het 2e deel van Glazunovs saxofoonkwartet